Ινδοκάρυδα

 

Τα ινδοκάρυδα κάποτε υπήρχαν σε όλα τα ζαχαροπλαστεία, στα περίπτερα, στα μπαρ των συνοικιακών σινεμά και στα σχολικά κυλικεία... Μετά άρχισαν να εξαφανίζονται γιατί πήραν τη θέση τους αλλά πιο εντυπωσιακά γλυκάκια. Η σπιτική τους εκδοχή ήταν φυσικά καλύτερη γιατί έξω τα έβρισκες συνήθως στεγνά ή μπαγιάτικα. Στο γνωστό τετράδιο της γιαγιάς υπήρχε η συνταγή και είναι απ' αυτές των 4 υλικών της εποχής. 

Χτυπάς 4 αυγά να φουσκώνουν καλά και προσθέτεις 3 και 1/4 κούπες ζάχαρη άχνη. Συνεχίζεις το χτύπημα να γίνει μια ωραία κρέμα και στο τέλος ανακατεύεις 4 1/2 κούπες ινδοκάρυδο και ζυμώνεις. Εδώ εγώ πρόσθεσα κι ένα πέμπτο υλικό, 1 κουταλιά εκχύλισμα βανίλιας. 

Επειδή όλη η επιτυχία είναι στην υφή τους, που πρέπει να είναι αφράτη, μαστιχωτή και να λιώνει στο στόμα δεν πρέπει να είναι πολύ σφιχτή η ζύμη. Ίσα ίσα να μπορείς να πλάσεις με υγρά χέρια, μικρά μπαλάκια, που τα βάζεις σε ένα ταψί με λαδόκολλα. Επειδή λοιπόν το μέγεθος των αυγών που θα χρησιμοποιήσεις μπορεί να αλλάξει την ποσότητα του υγρού, καλό είναι να μη βάλεις όλο το ινδοκάρυδο από την αρχή. Κράτα 1/2 κούπα, άφησε τη ζύμη 5 λεπτά να τραβήξει τα υγρά κι αν δεις ότι χρειάζεται το προσθέτεις.

Σε κάθε μπαλάκι βάζεις 1/2 κερασάκι γλασέ. Ψήνεις 20 - 25 λεπτά στους 170 βαθμούς. Προσοχή, να μην παραψηθούν γιατί στεγνώνουν, μόλις πάρουν ελαφρύ χρώμα είναι έτοιμα. Όταν βγουν από το φούρνο πρέπει να είναι μαλακά και όσο κρυώνουν σφίγγουν ελαφρά. Μόλις κρυώσουν τα τυλίγεις αμέσως με μεμβράνη ένα ένα ή τα βάζεις σε ένα βάζο που κλείνει αεροστεγώς. Με αυτή την αναλογία υλικών μου βγήκαν 45 ινδοκάρυδα.