Αν προτιμώ κάτι λίγο περισσότερο στην κουζίνα αυτό είναι ότι έχει ζύμη! Πίτες, τάρτες, κουλούρια, μπισκότα και γενικά ότι μπορώ να πλάσω
με διασκεδάζει και δε με κουράζει καθόλου όση ώρα κι αν χρειάζεται για να το φτιάξω.
Οι αγαπημένες μου ζύμες για φύλλο είναι η κουρού με ελαιόλαδο που σου έχω μιλήσει γι' αυτή εδώ κι εδώ κι αυτή που θα δείς παρακάτω...
Σήμερα θα σου πώ για το φύλλο που ανοίγω για πίτες αλλά και τάρτες κάποιες φορές, όπως έκανα με την τάρτα κολοκυθιού.
Βέβαια θα σου πώ πως το φύλλο για να μάθεις να το ανοίγεις χωρίς να παιδευτείς και να σου πετύχει πρέπει να στο δείξουν στην πράξη.
Αν δεν έχεις ποτέ ασχοληθεί να κάνεις δικό σου φύλλο, όχι πως θα αποτύχεις, αλλά σίγουρα τις πρώτες φορές θα κουραστείς
λίγο περισσότερο μέχρι να βρείς αυτό που ζητάει. Γιατί η ζύμη σε οδηγεί, δεν την οδηγείς εσύ! Κανόνας!
Η γιαγιάδες μου κι η μαμά μου άνοιγαν πάντα φύλλα αλλά τα πολύ λεπτά, ένα ένα και για μια πίτα άνοιγαν πολλά.
Εγώ όσες φορές προσπαθούσα δεν είχα την απαραίτητη επιτυχία κι έτσι πίτες άρχισα να φτιάχνω πολύ συχνά από τότε που έμαθα το φύλλο για το οποίο
θα σου μιλήσω σήμερα. Είναι σαν σφολιάτα, όταν ψήνεται δηλαδή "ανοίγει" σε περισσότερα φύλλα, χωρίς να έχει όμως τόσο βούτυρο όσο η κανονική σφολιάτα.
Πάμε λοιπόν να δούμε πώς τί χρειάζεσαι.Το βασικό εργαλείο που χρειάζεσαι είναι ένας πλάστης στο μήκος που σε εξυπηρετεί.
Σε μία λεκανίτσα θα βάλεις 1 ποτήρι νερό σε θερμοκρασία δωματίου, λίγο αλάτι, 2 κουταλιές ξίδι και αλεύρι όσο πάρει για να έχεις μια ζύμη
απαλή που να μην κολλάει στα χέρια σου, περίπου 5 κούπες. Οι ποσότητες αυτές είναι για μια πίτα στο μεγάλο ταψί.
Το αλεύρι δεν το βάζεις όλο από την αρχή. Προσθέτεις μία μία κούπα και στην τελευταία κούπα προσθέτεις όσο δείς ότι χρειάζεται για να μπορείς
να τη ζυμώσεις χωρίς να κολλάει στα χέρια σου. Δεν πρέπει να είναι πολύ σφιχτή η ζύμη γιατί θα σε παιδέψει μετά στο άνοιγμα. Η ζύμη πρέπει να είναι μαλακή.
Χωρίζεις τη ζύμη σε δύο μέρη, το ένα λίγο μεγαλύτερο από το άλλο και κάνεις δύο μπαλίτσες. Η μεγαλύτερη είναι αυτή
που θα βάλεις στο κάτω μέρος της πίτας και η πιό μικρή αυτή που θα τη σκεπάσεις.
Το μυστικό για να ανοίξεις πολύ εύκολα το φύλλο αλλά και να παραμείναι τραγανό μέχρι το τελευταίο κομμμάτι είναι το νισεστέ.
Ουσιαστικά θωρακίζει το φύλλο και δεν απορροφά την υγρασία από τη γέμιση ή από τους υδρατμούς που παράγονται στο φούρνο.
Πασπαλίζεις λίγο νισεστέ στην επιφάνεια που θα ανοίξεις το φύλλο και στην επιφάνεια της ζύμης σου.
Ανοίγεις ένα φύλλο, περίπου όσο είναι το μέγεθος του ταψιού που θα χρησιμοποιήσεις χωρίς να σε νοιάζει να γίνει ιδιαίτερα λεπτό.
Τώρα παίρνεις ένα κομμάτι βούτυρο όπως είναι κρύο από το ψυγείο και περνάς σε όλη την επιφάνεια του φύλλου.
Αν δε χρησιμοποιείς βούτυρο μπορείς να βάλεις μαργαρίνη αλλά όχι τη soft, αυτή που είναι σε πλάκα.
Δε χρειάζεται μεγάλη ποσότητα, ίσα ίσα να υπάρχει ένα στρώμα λιπαρής ουσίας σε όλο το φύλλο.
Τώρα διπλώνεις το φύλλο στα τρία σαν φάκελο περνώντας πάλι με το βούτυρο σε όποιο σημείο ενώνονται τα φύλλα.
Διπλώνεις ξανά στα τέσσερα αλείφοντας με βούτυρο και βάζεις το φύλλο στην κατάψυξη μέχρι να ανοίξεις και το δεύτερο με τον ίδιο τρόπο.
Μ' αυτό τον τρόπο το φύλλο μόλις ψηθεί να "ανοίξει" σε όσα φύλλα είναι οι φορές που το έχεις διπλώσει, αφού το βούτυρο
θα λιώσει και τα ξεχωρίσει τα φύλλα. Βγάζεις το φύλλο από την κατάψυξη και το ανοίγεις πάλι με νισεστέ λίγο μεγαλύτερο από το ταψί.
Λαδώνεις τον πάτο του ταψιού, βαζεις το φύλλο και απλώνεις τη γέμιση που προτιμάς, προσέχοντας πάντα να μην είναι ζεστή.
Κάνεις το ίδιο και με το δεύτερο φύλλο που το ανοίγεις λίγο μικρότερο, σκεπάζεις την πίτα, ενώνεις τις άκρες γύρω γύρω κι αλείφεις με ελαιόλαδο.
Χαράζεις το πάνω φύλλο και ψήνεις στους 180 βαθμούς μέχρι να πάρει χρώμα η πίτα πάνω και κάτω. Περίπου σε 50 λεπτά με 1 ώρα είναι έτοιμη.
Εγώ σήμερα χρησιμοποίησα το φύλλο αυτό για να φτιάξω δύο τάρτες με κολοκύθι. Έτριψα
4 μεγάλα κολοκύθια,
τα αλάτισα και τα άφησα στο σουρωτήρι να βγάλουν τα πολλά υγρά τους, τα έστιψα λίγο, ανακάτεψα με ξερό κρεμμύδι, άνιθο, φέτα, πιπέρι
κι 1 αυγό και μοίρασα τη γέμιση σε δύο ταρτιέρες. Έψησα στους 180 βαθμούς για 40 λεπτά περίπου.
0 Σχόλια